ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ, ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Εσπερινός της αγάπης

Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.
Σταθμός Πελοποννήσου
κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι
μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα.
Είμαστε γέροι πια κι οι δυο
κι εγώ αφού γράφω ποιήματα
πιο γέρος.
Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;
Μέσα σε μια βδομάδα
δεν απόμεινε κανείς.
Ήταν Μεγάλη βέβαια
γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις-
θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;
Έτσι ακριβώς, από τα Βάγια μέχρι σήμερα
θα ‘πρεπε κάπως να ‘χαμε κι εμείς χωρέσει.
Όμως το Πάσχα τέλειωσε, μητέρα.
Κι εμείς τι θ’ απογίνουμε
σ’ ένα παγκάκι
αθάνατοι
καθώς νυχτώνει;

Γιάννης Βαρβέρης 

Σε έναν κόσμο που αναζητά τη λύτρωση από κάθε είδους δεσμά,

ας αναλογιστούμε το αληθινό μήνυμα της σταυρικής  θυσίας και της επερχόμενης Ανάστασης κι ας σκύψουμε στον συνάνθρωπο

με αγάπη και ελπίδα.

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση.