ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ "ΤΕΧΝΗΣ"

 Από την παράσταση "Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας" του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Νικηφόρου Παπανδρέου (Οκτώβριος 2004).     

      Με μεγάλη λύπη πληροφορήθηκε το θεατρόφιλο κοινό την αναστολή (από τον προσεχή  Ιανουάριο) λειτουργίας της Πειραματικής σκηνής της "Τέχνης", η οποία ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979, στο πλαίσιο της Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρείας “Τέχνη”, με πρωτοβουλία του θεατρολόγου Nικηφόρου Παπανδρέου, και αποτέλεσε επί σειρά ετών μια  σημαντική εστία πολιτισμού στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Όσοι είχαμε την τύχη στα φοιτητικά μας χρόνια να έχουμε δάσκαλο τον Νικηφόρο Παπανδρέου και να αγαπήσουμε το θέατρο μέσα από τη διδασκαλία του, αλλά και από τις παραστάσεις της Πειραματικής Σκηνής, κατακλυζόμαστε από βαθειά θλίψη..

 

Σύντομο Ιστορικό

H Πειραματική Σκηνή της “Tέχνης”

IΔPYΘHKE στη Θεσσαλονίκη το 1979, στο πλαίσιο της Mακεδονικής Kαλλιτεχνικής Eταιρείας “Tέχνη”, με πρωτοβουλία του θεατρολόγου Nικηφόρου Παπανδρέου.

ΑΝΕΒΑΣE από τότε πάνω από εκατό  έργα, κλασικά και σύγχρονα, ελληνικά και ξένα, γνωστά και άγνωστα: του Eυριπίδη και του Aριστοφάνη, του Σαίξπηρ και του Mπεν Tζόνσον, του Γκολντόνι και του Mαριβώ, του Ίψεν και του Tσέχοφ, του Λόρκα και του Mπρεχτ, του Mπέκετ και του Iονέσκο, του Πίντερ και του Φρίελ, του Μακ Γκίνες και του Φόσε, του Kαπετανάκη και του Ξενόπουλου, του Ποντίκα και της Aναγνωστάκη.

ΠΑΡΟΥΣΙAΣE σε πανελλήνια “πρώτη” άπαιχτα κείμενα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, της Mαργαρίτας Λυμπεράκη, της Στέλλας Mιχαηλίδου, του Άκη Δήμου, της Φωτεινής Φραγκούλη, της Λένας Διβάνη, της Πένυς Φυλακτάκη, του Γιώργου Χατζόπουλου, του Σάκη Σερέφα και επίσης του Γιάννη Pίτσου, του Oδυσσέα Eλύτη, του Nίκου Mπακόλα. Παρουσίασε ακόμη για πρώτη φορά στην Eλλάδα σημαντικούς σύγχρονους δραματουργούς: Γιούκιο Mισίμα, Nτύλαν Tόμας, Ίνγκμαρ Mπέργκμαν, Eρίκ Pομέρ, Γιασμίνα Pεζά, Tιμπερλέικ Γουερτενμπέικερ, Σάρλοτ Kήτλυ, Κατρίν Ανν, Tομ Mέρφυ, Tζορτζ Tαμπόρι, Πέτερ Tουρίνι, Κόνορ Μακφέρσον, Γιον Φόσε, Φρανκ Μακ Γκίνες, Mατέι Bισνιέκ, Ξαβιέ Ντυρενζέ, Ζοέλ Πομμερά.

ΠEPIOΔEYΣE σε όλη την Eλλάδα και εμφανίστηκε σε πολλά φεστιβάλ του εξωτερικού: Aγγλία, Γαλλία, Iταλία, Σουηδία, Nορβηγία, Ουγγαρία, Σλοβενία, Pουμανία, Aυστραλία, Aίγυπτος.

EKΔIΔEI το περιοδικό Θεατρικά Tετράδια, του οποίου έχουν κυκλοφορήσει ως τώρα 55 τεύχη.

EXEI ΣTAΘEPH συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης: επανειλημμένες συμμετοχές στα «Δημήτρια» και τις Γιορτές Aνοιχτού Θεάτρου.

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ, από το 1996, της Eυρωπαϊκής Θεατρικής Σύμβασης (European Theatre Convention), μιας οργάνωσης 40 κρατικών, δημοτικών και επιχορηγούμενων θεάτρων από 20 χώρες της Eυρώπης.

EXEI TIMHΘEI το βραβείο της Ένωσης Eλλήνων Kριτικών για τη συμβολή της της στην καλλιτεχνική ανάπτυξη της περιφέρειας.

OΡΓΑΝΩΣΕ από το 1994 έως το 2006 το διεθνές φεστιβάλ "Θεατρική Άνοιξη". Από το 2008 οργανώνει τις "Προτάσεις", ένα "εργοτάξιο θεατρικών αναζητήσεων" με τη συμμετοχή ελληνικών θιάσων.

ΣΤΕΓΑΖΕΤΑΙ στο θέατρο «Αμαλία».

EΠIXOPHΓEITAI από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού/ Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού.


Διαβάστε την ανακοίνωση για την αναστολή λειτουργίας 

Αναστολή της λειτουργίας της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης»

25.11.2011

Έπειτα από 32 χρόνια αδιάλειπτης συμμετοχής στη θεατρική ζωή της Θεσσαλονίκης, η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» είναι αναγκασμένη να ανακοινώσει την αναστολή της λειτουργίας της.

Πράγματι, τα τελευταία χρόνια η οικονομική κατάσταση του θεάτρου μας επιδεινώνεται διαρκώς, για γνωστούς αντικειμενικούς λόγους, όπως συμβαίνει άλλωστε με όλες τις πολιτιστικές δραστηριότητες. Η κατάσταση όμως έφτασε σε οριακό σημείο έπειτα από την απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού να μη δοθούν καθόλου επιχορηγήσεις για την περσινή θεατρική περίοδο. Πέρσι το φθινόπωρο, παρά την αβεβαιότητα που επικρατούσε, δεν είχαμε κρίνει σωστό, σε εποχή οικονομικής κρίσης και γενικής απαισιοδοξίας, να συντελέσουμε (στο μέτρο που μας αναλογεί), στη συρρίκνωση της καλλιτεχνικής ζωής της πόλης και στη γενικότερη αποκαρδίωση. Έτσι, υλοποιήσαμε κανονικά τον προγραμματισμό μας, με εναλλασσόμενο ρεπερτόριο και τέσσερα νέα έργα, ελπίζοντας ότι θα υπάρξει, έστω αναδρομικά, κάποια κίνηση εκ μέρους του Υπουργείου (όχι ειδικά για μας, αλλά για το επιχορηγούμενο θέατρο στο σύνολό του). Δυστυχώς αυτό δεν έγινε, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σήμερα σε αδιέξοδο, με πολλά χρέη, απλήρωτους συνεργάτες, δάνεια με επαχθές επιτόκιο, κλπ.

Παρ’ όλα αυτά, έπειτα από τη διαβεβαίωση ότι οι όποιες αποφάσεις για τη φετινή θεατρική περίοδο θα ανακοινωθούν εγκαίρως (πράγμα που δεν συνέβη), προχωρήσαμε στον σχεδιασμό της νέας σαιζόν, με ένα πρόγραμμα που δίνει έμφαση στις συνεργασίες και τις συμπαραγωγές με άλλες θεατρικές δυνάμεις της πόλης, όπως επιβάλλουν οι δύσκολοι καιροί που περνάμε. Αρχίσαμε με μια φιλοξενία (το «Λιωμένο βούτυρο» από την ομάδα του Σίμου Κακάλα) και συνεχίζουμε δυναμικά με τέσσερις νέες παραστάσεις (δύο δικές μας και δύο συμπαραγωγές) μέσα στο δίμηνο Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου. Ωστόσο, γίνεται κάθε μέρα σαφέστερο ότι η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί δεν έχει διέξοδο, κάθε παράταση διογκώνει ακόμη περισσότερο τα χρέη.

Γιατί είναι προφανές ότι το είδος του θεάτρου που υπηρετούμε, το ποιοτικό ρεπερτόριο, η ανάδειξη νέων συγγραφέων, σκηνοθετών, σκηνογράφων, το φυτώριο νέων ηθοποιών, το κόστος λειτουργίας μόνιμης στέγης, ο πολυμελής θίασος, η καλλιέργεια του πειραματισμού και της θεατρικής παιδείας, το χαμηλό εισιτήριο, όλα αυτά αποτελούν χαρακτηριστικά ενός θεάτρου που είναι μαθηματικώς αδύνατον να επιζήσει μόνο με τις εισπράξεις του, ακόμα και αν υπάρχει ικανοποιητική προσέλευση θεατών στις παραστάσεις του.

Φυσικά, κατανοούμε απολύτως ότι η οξύτατη οικονομική κρίση που ταλανίζει τη χώρα έχει μειώσει δραστικά τις δυνατότητες της Πολιτείας να στηρίζει τον σύγχρονο πολιτισμό. Και δεν παραβλέπουμε το γεγονός ότι οι στερήσεις και οι θυσίες που ζητούνται από τον ελληνικό λαό κάνουν να φαίνεται σε πολλούς πολυτέλεια η καλλιτεχνική δημιουργία και πρόκληση το αίτημα για την ενίσχυσή της. Ωστόσο, έχουμε την πεποίθηση ότι, ακριβώς σε εποχές κρίσης και ψυχικής καθίζησης, η τέχνη (μιλούμε γενικά, όχι ειδικά για τη δική μας περίπτωση) αποκτά ζωτική σημασία, μας δίνει μια ανάσα, μας βοηθάει να μη βουλιάξουμε ψυχικά, μας παρακινεί να στοχαστούμε με νηφαλιότητα, ενώ παράλληλα ενισχύει την κοινωνική συνοχή – αυτό ισχύει για τον πολιτισμό γενικά, και ιδιαίτερα για το θέατρο, που είναι κατεξοχήν τέχνη συλλογική, τέχνη της κοινότητας.

Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία, το να κλείνουν θέατρα αποτελεί σύμπτωμα παρακμής και επιδεινώνει τη γενικευμένη κρίση, οικονομική, κοινωνική, ηθική, που περνάει η χώρα. Αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Έτσι, αφού παίξουμε τις νέες μας παραστάσεις για δύο μήνες, ώστε να κλείσει αυτός ο κύκλος δημιουργικά και ει δυνατόν χαρούμενα, θα διακόψουμε τη λειτουργία μας στο τέλος Ιανουαρίου.

Ευχαριστούμε το κοινό που μας στήριξε με την εμπιστοσύνη του όλα αυτά τα χρόνια, και τους συνεργάτες μας που τον τελευταίο καιρό μας επιχορηγούν με τη δουλειά τους.

Για την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης»

Νικηφόρος Παπανδρέου